kapangyarihan, sana

sa totoo lang may isa akong pangarap na nais maabot. gusto ko to makamtan isang beses sa buhay ko. maari na akong mamatay matapos kong makuha to. iyon siguro ang kapangyarihan. hindi ito yung kapangyarihan na ginagamit ng tao ngayon para manamantala. isang kapangyarihan na alam kong sasagot sa lahat ng tanong ko. at ito ay hindi ko ikinahihiyang sabihin sa inyo dahil alam kong mahusay naman ito. kapangyarihang mabasa ang tunay na damdamin ng isang tao. hanggang sa ngayon, hindi ako nakokontento sa nakikita at nadarama ko. ilang taon na din akong pinagloloko ng aking pag-iisip. gusto kong pasukin ang budhi ng isang tao. masama man o mabuti. ito lang talaga. iilang ngipin na din ang nakita ko kakangiti. pero makikita mo na bulok na bulok. kahit anong pantay, may pangil. may iba naman na nililinis pa ito pero amoy mo pa ang baho, kakaibang baho. gusto ko rin sanang mag-aral ng anatomy ng isang tao. hindi ang laman, kung hindi ang puso, puso na kailanman hindi mahahawakan ninuman ngunit maiintindihan. sa tulong ng aking kapangyarihan, sa bawat tibok nito maririnig ko ang sinasabi, malilinawan ako sa daloy ng dugo na siyang bumubuhay sa kanya. litong-lito na nga ako sa lahat ng aking sinabi. nabigyan lang ako ng pagkakataon para mapagisipan ang mga ito. araw-araw akong nakakikita ng mga ngiti na sana tinakpan na lang ng mga kamay.

sonata ng ulan

foolishly raining these past days. it complements the feeling. how i wish the rain's gonna stop. end this all. i'm stretching these arms of mine and saying all apologies. time has been untimely bringing me these fateful events. rain is now on my cheeks. these hands turned into wipers want to reach out for forgiveness ready to take the consequences. hope your going to read this i do hope. sorry

time to ponder

bakit kaya yung tao, kakaiba yung kanilang tropism? naaatract sila sa covering? kasi ganito yun, bakit tayo naarouse kapag may nakahubad? gets niyo ba? kasi pag nanonood tayo ng porn, natutuwa tayo sa paghuhubad ng isang starlet. hindi ba ang balat natin ay pantakip sa ating maseselang bahagi ng katawan. bakit tayo naaarouse sa pantakip? alam mo ba yun, para kang nasistimulate sa "damit." tipong makakita ka ng damit ay kakaiba na yung nararamdaman mo. dapat maarouse tayo sa kung ano yung nasa loob na tinatakpan ng balat natin. ayun, maselan talaga yun. kaya dapat pag manonood tayo ng porn, morbid as it may get, dapat nakikita yung utak, puso, atay at kung anu-ano pa para tayo ay makaramdam ng kakaibang pakiramdam

wala lang

iba pala pag naabot mo na yung nirvana of hallucination. ang tindi eh. iba na pala naiisip ng tao. kabaliwan. kani-kanina lang, ahh... ayun, para nga akong tanga at kung anu-ano ang iniisip. yun pala ang feeling ng baliw. iniisip ko nga kanina kung nasa mental hospital ako, pero wala akong sakit. may uuwian pa kaya ako eh. ang hirap umalis ng bahay na alam mong wala kang babalikan. kung tatalon ka kaya sa kalawakan, san ka pupunta? at mas mahirap mag-smile ng nakabrace!!! malalaman mo kaya kung hindi mo alam? pano kung hindi nagsasabi? uy, ninja oh!

isang pagsubok

nakababad trip talaga yan. bagsak ako sa test sa social. ako ang lowest. bakit ba kamo? hay naku! ok lang. isang panininindigan, ang matatawag ko. ano ba ang mapapala ko sa pagkakabisado ng mga bagay na sa alam kong wala namang kabuluhan sa aking buhay? bakit ka magkakabisado ng mga advantages at disadvantages ng mga uri ng pamamalakad ng isang kompanya? wala na bang laman ang libro? ayoko na talagang ituloy ito. naiinis lang ako. hindi dahil sa bagsak ako. dahil walang kwenta ang test. hindi man lang nabigyan ng justification ng matino ang isang kahulugan ng isang test. hay naku! libelous. sana makarating, para alam mo.

cleanliness is next to yes!

ayun na nga, unang araw ng setyembre. kinabukasan, kaarawan na ni emong. ang bilis eh noh. parang kailan lang at nawala ang kanyang kalupi na naglalaman ng tatlong daang pisong upang ipanglibre sa amin dahil kaarawan nga niya. pero hindi yun yung kwento eh. kahapon, astig. kasi pinatay namin ang dalawang manok na napamahal naman sa amin ng lubusan. si tanga at si ulol (si ulol, pinangalanan lang namin siya ng patay na). dahil sa aming lubos na kaligayahan sa pagpatay, ako ay napasigaw ng "tanga!" hindi ko nga alam kung ang tanga namin o sinisigaw ko ang pangalan ni tanga. kaso nagdumi kami ng husto sa lababo at aking inaamin yun. ngunit kapalit nito'y pag-amin ko din na linis ko iyon ng mabuti. promise! kaso kailangan naming pumunta sa science faculty kaninang umaga. bad trip. alam kong may mali na naman kami. bumura pala ang lababo dahil sa pakpak ni tanga. argghh. sabi ba naman sa amin, maglinis daw kami. kakainis. kung alam mo lang ang daloy ng dugo sa akin na talagang nag-iinit. sa lahat naman maglilinis. ayoko pa naman maglinis. tapos buong building daw. dahil dyan: bawal mag-ingay. maglilinis ka. bawal mag-tulakan. maglilinis ka. bawal mag-basketball. maglilinis ka. bawal mag-volleyball. maglilinis ka. bawal mag-soccer. maglilinis ka. bawal mag-ragnarok. maglilinis ka. bawal tumambay. maglilinis ka. bawal kumanta. maglilinis ka. bawal magtugtugan. maglilinis ka. bawal umihi diyan. maglilinis ka. bawal magkalat. maglilinis ka. tatalon ako sa gusali, maglilinis kaya ako? buhatin ko ang mundo, maglilinis kaya ako? susuotin ko ang id ko, maglilinis kaya ako? napakamot ako sa ulo, maglilinis kaya ako? nagsulat ako sa blog ko, maglilinis kaya ako? si rizal naglilinis yan. maunlad. ang unggoy naglilinis ng sarili. hindi kaya, kaya sila naglilinis, nagpapalinis, magpapalinis para matanggal ang baho ng institusyon? ang bango sa school namin. ano ba yan, nagrereklamo ako. hindi kaya maglinis ako?