roses are red, carrots are orange

paningin talaga natin napakahalaga. kung anu-ano na lang ang nagagawa sa atin. wala lang. nakapag-reflect lang ako kanina habang nakasakay sa fx pauwi galing sta.lucia. nakababad trip kasi yan. inenjoy ko yung view kaso ang salamin ng fx may harang sa ibabaw. paano ko makikita ang super scenic view sa kalsada ng tuazon? eh kung sa baba naman yun? ganoon din. hindi ko din makikita. gusto ko kasi ng buo eh. sino bang hindi? nakabibitin ang feeling eh. kulang ka sa paningin. bigla akong natakot. para akong nabulag sa ibabaw na bahagi at unti-unti akong nawawalan ng paningin. noong bata ako, gusto kong magkaroon ng salamin. dahil alam kong may "pogi points" yun. (ang panget eh noh?) nagtry ako kasi medyo lumalabo na din ang aking paningin. isang salamin. hindi ko alam na makakabago ito ng aking paningin na dati'y malabo. lumipas ang ilang araw, linggo at buwan. nawala din ang aking salamin. nasira ko sila. nawala sila sa akin. nasira ako sa kanila. pero hindi ko nga alam kung bakit eh. isang beses na nawalan ako, naghanap. naghanap ng naghanap. hindi pala siya nawala. ako nakawala sa kanya. nasira ko din siya. nasira din ako sa kanya. umiba ang tingin ko ng ilang araw. at napagisip-isip ko na mahalaga din pala ang salamin. bumili ako. laki kong tuwa ng nakabili ako. binigyan ako ng bagong paningin pero alam ko yun pa rin ang nakikita ko. walang pinagbago. pero dumating yung ilang araw nabaliw ako sa mga nakikita ko. hindi ko nga alam kung bakit eh. ang weirdo pero alam ko kahit anong tanggal ko ng salamin at kamot ko sa mata, upang magising sa katotohanan, yun pa rin ang nakikita ko. kabuktutan ba? pwede din. kasalanan? ok lang. katarantaduhan? tama lang. ayaw ko na sa salamin ko. pero hindi yun yung punto pala. ayaw ko sa paningin ko. mali pa rin sabi ko sa sarili ko. siguro yung nakikita ko. ipa-opera ko na lang kaya. mahal nga lang siya eh. bata pa ako eh. pero napagtanto ko, kailangan ko munang magsuot ng salamin para luminaw ang mata ko. makakakita nga lang ako ng mga tamang gawain. sana lang yung nakikita ko yun yung totoo. ang hirap tumingin sa isang maling bagay. hay naku. kumain na lang kayo ng masusutansyang pagkain lalo na ang carrots.

this one's for you

"she's not falling for you when she knows you're not there to catch her" -alex on ryan, the oc season 2

friday = oc night

yup... the oc na naman... di ko nga mapigilan ang aking sarili sa panonood nito... ewan ko ba... hay, kakatapos na naman ang isang episode... parang gusto kong panoorin ng tuloy-tuloy... kakabitin eh... season one kasi sa rpn, hindi tinatapos kakabad trip... pero ok lang... hindi naman nauubos ang friday, ang episode nga lang ang natatapos... gayunpaman, may monday pa naman upang manood din ng the oc... sa etc naman at season two... nakapanggigigil talaga si mischa barton... ooohhh.... super ganda... ng mukha, ng katawan at ng boses... ano ba ito obsession ba ito? ang weird ng feeling eh... dati ayaw ko sa mga soap, tapos ngayon aadik-adik na lang ako isang drama... okay lang di hamak naman na mas maganda to noh, kaysa ibang koreanovela o chinovela... ehehehe... lalo na yung panget na bida sa panget na kwento na panget na wala lang... naappreciate ko naman ang efforts ng ibang producers, directors at artista na pagtiyagaan ang panget na... joke lang... isa talaga yan sa mga humahadlang sa kagandahan ng isang bagay ang appreciation para dito... whatever!!! yun lang... super crush ko na talaga yun... and oh i remember... one tree hill din... panoorin din natin... drama din, may basketball na nga lang... kaya siguro one tree hill yun dahil ang magkapatid na ang isa anak sa labas ay may parehong tipo. one girl, one school, one father, one neighborhood, one company, one tree hill... ehehehe... plugs lang: the oc season 1 on rpn 9pm friday the oc season 2 on etc 8 pm monday one tree hill etc 8 pm monday yun lang... we've been on the run... driving in the sun catching out for number one... california here we come... blah blah blah blah

time for celebration

hey. actually i was writing a very long one but it was erased for no reason at all. bad trip. but it won't let me down in this celebration. i'm happy right now coz today's the anniversary of our triumphant victory(redundancy check pls) on the digital lg challenge. exactly one year. one year. the hangover is still in my blood running like i drank the liquor of unexplainable joy and significant moment only yesterday. the memory's fresh. questions and answers are still on my head. argghh. paolo's prescence and bianca's uber sexy body. and who could ever forget paolo's question on me. "what's your breakfast?" he said. "longganisa sa mcdo" i answered. "hindi namin sponsor yan." he fooled around. i don't know what to say. but actually, we really ate at mcdo. longganisa meal. and a pancake meal too. that was my breakfast. and enough of that. ahh. sadly we were not able to celebrate it well. people don't have money. corren was not even with us to spend the time with. or should i say, she replied no to their favor of her going with us. and by the way, she won the contest. brought home the cash and the bacon and the honor. i really don't know what to say. it's all due to losing my supposedly long and full of memories post. yeah. happy anniversary!!! thank you to all, coaches, fellow lg boys and girls, paolo and bianca, and people who watched the contest. thanks. ehehe, as if i'm the winner. congrats marisci for bringing the bacon home, last year.

a rush

sa pagsagot ko kanina sa analytic geom, nangailangan ako ng papel upang pagsulatan. one whole, yun ang aking dinampot. malinis pa naman siya. parang bago, kaso alam ko luma na yun. ginamit ko nung summer yung pad ng one whole na iyon. rush, yun ang masasabi ko. nagkaroon ng isang rush ng mga nangyari noong summer sa aking isipan. tren ng mga ideya, alaala, emosyon, pilosopiya, mga larawan. lahat ng ito'y bumanat ng aking labi upang ngumiti na sa huli'y isang kalungkutan. sa hindi ko malamang dahilan, nangyari ang hindi ko inaasahan. sumabog ang damdamin sa isang papel na kakapiranggot. laman nito ang lahat ng aking pagkatao. isang hindi ako na tumagal ng isang tag-init. dala marahil ng init at lagablab ng isang emosyon na magdadala na kung anumang kabaliwan sa isang katawan ng tatanga-tangang nilalang. nabulag sa katotohanan, tinanggap ko ang init na iyon at sinunog ang aking balat ng madalian. sa isang kisapmata, nawala na ako sa katinuan. sabihin mong sisa na lalaki, salamat yan ang masasabi ko sa iyo. pabati na lang sa mga gwardiya sibil. tanging araw, ulap at kalangitan ang aking kausap at refuge. kami na lang ang nagkaintindihan, dahil alam ko na walang may alam ng aking sinasabi. hindi ko nga malaman dahil sa isang papel lang ganito na lang ang aking naramdaman. ang babaw, walang maturity. masyado bang malinaw o malabo? ang pagsusulat ngayon ay isang pagbabaliktanaw at dapat nang ilagay ng matagalang pahinga. ibabaon ko na. tinabunan na. limot na. limot na ang lahat.

thurday, no title

i've been promising to my friend finney that i'd be on the net for the past two days. on the contrary, i wasn't. it was all due to school work. but hey!!! i'm posting another one here. actually, i don't know what to say. i hate this feeling, short term memory loss. i have been forgeting everything i had done this past few days and weeks. a surprise it is when finney made mention of my recent posts. and if you're going to check, they're just two to five days away. i want to transfer my other posts from my other blog but i thought that it would be better if they would stay there. it would be better also, if you're curious enough, to look for it yourself. it's thursday again, what does that mean. tomorrow's friday. oc night!!! yehey. i'd be seeing marissa cooper again. hehe. an über hot chick. arggghh my super crushs. (yuckee, mushy...)

ninoy celebration

you know what, no classes!!! madame gloria gave us the opportunity to celebrate!!! celebrate? really? it's Ninoy's death 22nd anniversary. my tone's kinda happy. how come? after cory asked her to resign. it's good that there are "no hard feelings" between the two. arrrggghhh... enough!!! i'm not really good in politics and i even don't have the right to continue what i'm saying. but guess what, this morning, finney, ben and i decided to again make another shortie. we're inspired by what we saw last friday; a project which doesn't deserve to be called a project. ok, i knew their effort but... i'm so rude and i dont know why. or maybe, it's the actors. yeah, yeah, yeah, we're just one or two step ahead of them but we are all amateurs. let them be our inspiration and the constructive criticism for our betterment. above all, i'm really happy. joyous for no reason at all. sleeping in the right side of the bed? well, maybe. finney has also his blog. why dont you check it out. www.sinobaitosinobaako.blogspot.com nice philosophies.

galit gulay status

four days passed by and still our propaganda's not that good. The founders are also the members. friends gave their support but haven't done anything on their id. i hope this monday, they would have blue, green and maroon laces on back of their ids. i hope (and not wish) people would support us in our fight. i hope people would understand what we are fighting for. it is for their good and i think it is not a waste. i'm dreaming that this would reach the whole wide world!!! i hope by any chance, Kofi Anan and the UN peeps would read this blog.

life/style check

nakagugulat talaga tong buhay natin. napakabilis. hindi natin masabayan. hindi ko nga malaman kung bakit ganun eh may 24 oras tayo sa isang araw. matagal na ito para sa isang linggo, buwan, taon. parang kailan lang, bumili ako ng cd ng orange and lemons at ng stonefree. lumipas ang mga araw na mapagkunwari. sobrang sabik ako sa mga ito. gustong-gusto kong ipagmalaki pero ito ang bagay na nagpaaalala sa akin na ako'y hindi na naman nakapunta ng fete de la musique. pero kahit na, masaya pa rin ako. ganun na lamang ang aking pananabik ng muli kong mapakinggan ang stonefree. hinanap ko siya na may pananabik, at sa ngayon ito ang pinapakinggan ko. tulad din ito ng incubus na ngayon ay kinapapanabikan ko uling mapakinggan. sadyang magaling sila para limutin. ang galing, isang quarter na ang lumipas at ilang linggo ng summer din yun. sa pagtatapos ng unang quarter, umalis na naman si papa para magtrabaho. hindi ko nga alam yun kung hindi lang kami nagsimba ng sabay-sabay kagabi. ang sarap pala ng balot. muli na naman akong nakatikim nito. sa hindi ko malamang dahilan, bakit kaya ayaw ng mga dayuhan sa balot. pare-pareho lang naman tayo halos ng tiyan, tumutunaw ng pagkain. YAN ANG NAGAGAWA SA ATIN NG ATING PANLASA. IBINABATAY NATIN ANG ATING PAMUMUHAY SA ATING PANLASA GAYONG TUTUNAWIN DIN ITO NG TIYAN. naalala ko tuloy yung isang araw sa aking pagkabata na nakatatlong balot pa ako pero di naman ako nasuka. august 21, 2005. kamatayan ni Ninoy. sabi din ni mama at papa, nasa dalampasigan sila sa oras na patayin si ninoy. ang araw din na ito, isang taon lang ang nakalipas nawalan si benedict ng P500 sa amin. nagbabasketball kami ng nakawin ang kanyang kalupi. naalala ko pa rin ito dahil sa hindi maipaliwanag na mukha ni benedict. isang linggo na lang halos,isang taon ang nakalipas, at august 26 na-taping na para sa digital lg challenge. ganoon na lamang ang aming pananabik at takot sa kung ano man ang mangyayari sa aming pagharap,pag-upo, at pagsagot sa tanong ni Paolo Bediones at Bianca Araneta. pero para sa akin, wala nang lilinaw pa sa nangyari isang taon lang ang nakalipas. isang karanasang nakapagbigay sa akin ng kakaibang ligaya na hanggang ngayon ay wala pang tatapat. susi sa ibang masasaklap na pangyayari na tumulong sa akin upang lalong makapag-isip. isang nakababaliw at tila nagpabago sa aking buhay. nakatatak sa aking isipan na hindi maalis kahit sa ilang pagkakataon na pinanghihinayangan ko at sa minsan naman ay isang ligaya. ganoon na lamang ang aking pasasalamat. salamat. kung iyo lamang maalala. sana. sana lang.

galit gulay

maaring kayo ay magtataka kung ano na naman ang sumagi sa aking baliw na kaisipan upang isulat ito. para sa inyong kaalaman, ito ay isang propaganda. at nagngangalang: Galit Gulay Propaganda aming inaanyayahan ang mga tao upang samahan kami sa misyon at adhikain na

• iwaksi ang kamangmangan sa mga estudyante
• puksain ang sumisira sa kalidad ng edukasyon
• paunlarin ang kalidad ng edukasyon
• maghatid ng isang MATINDING PAGBABAGO

ilagay lang ang blue at green na mga lace sa likod ng ating id. ito ang magsisilbi bilang tagapaghatid ng balita sa lahat ng may concern sa ating nais iparating. blue at green dahil ito ang kulay ng dalawa sa mga eskwelahan na ang kalidad ng edukasyon ay mahusay. pwede din ilagay ang maroon ngunit mas maganda kung blue at green pero pwede din ang tatlo.

ito ay sinimulan ng tatlo sa may mababang antas ng pag-iisip na nangangailangan na dinigin ang kanilang hiling. ito lang ang maaring gawin ni Finney, Arjay, at Benedict.

ito ay isang movement ika nga. ito rin ay isang non-profit organization. hindi ito isang fraternity o sorority dahil ito ay may adhikaing tumutuligsa sa mga mahalagang bagay kaysa nabanggit sa itaas.

ito ay hindi kabaliwan. katinuan ng balang araw ay magbibigay kahulugan sa ilang bagay na magulo sa inyong mga isipan.

ito ang hakbang sa simula ng katapusan.

first time ko for the second time around

una sa lahat, pwede bang mag mura? ehehe kailangan eh so iyon na nga, dapat matagal ko na tong ipinost... nung saturday pa... shit yan oh... nagtatype na eh, na-dc pa... tinamad na aq... sayang... kukwento pa sana ako ng aking upcat experience... and speaking of which, putang ina yan... ewan ko ba... gulong-gulo ako... di ko alam kung papasa ako sa up... madali yung test kaso kinapos ako ng time sa math... 16 items din yun... pero yung iba, yakang-yaka naman... ehehe... pero, bullshit na right minus wrong... tang 'na... yun nga lang ang dadale sa akin... whooh... dale... whooh... panay-panay... pogi si andre!!! at kung gulong-gulo, naguguluhan uli ako... ang daming choice... choice?anong choice??? oo nga, anong choice... wala naman palang nagpapali sa akin... pero may mapagpipilihan... shiet!!! ang gulo na, siguro akin na lang muna... di ako makapag-isip eh... makapag-isip, oo tama... di pa ako makapag-isip dahil malapit na ang pinakadakilang araw ng ika-20 ng Agosto... ehehe... b-day ni jam... happy birthday na lang... at wag mo akong pinag-iisip ng regalo dahil hindi ako marunong pumili ng regalo at para akong si ma'am tutut na nagturo ng tutut... tutut... tang-ina, wala na akong maipagpatuloy sa aking serye ng kadaliman sa kalagitnaan ng larawan... hindi niyo pa nga alam kung bakit yun yung title nun eh... pero... matatawa kayo talaga... shit.... at medyo, isang buwan din akong hindi nakapagpost... lintik na mothuhfuckin super duper mega hyper ultraman!!! joke lang... hectic kasi ng sched eh... pero siguro makakabalik din ako sa dati kong gawi... 'pag tinamad na ako... yuck, i feel very squatter, like, i'm using bad words... like, my mom told me it's bad... yuck... like... like... like...